تا حالا از دوستام حرف زدم اما از کارای بامزه یا سوتی هاشون اما اومدم یه پست بذارم مختص اونا و بگم که بهترینن و بگم که:گاهی فکر میکنم یه کم بودایی تو زندگیم دارم اما دوستای عزیزتر از جونی که خدا بهم داده جبران همه نداشته هامه.دوستایی که نه تنها موقع شادی کنارم هستن بلکه موقع غم و بیماریم یه لحظه هم رهام نکردن.

خدایا ممنونم که این فرشته ها رو توی زندگی من قرار دادی.بهت التماس میکنم که هرچی بهترینه تو  دنیا و آخرت بهشون عطا کنی.

امروز وقتی توی دانشگاه بودم بازم اون حساسیت شدید غذایی سراغم اومد.بحدی که تحمل موندن و سرکلاس بودن رو نداشتم.تمام جونم کهیر زده بود و خارش شدیدی داشتم.حتی توی صورتم.میخواستم با آژانس بیام که دوست مامان دانشگاهیم(بخاطر اینکه شاید نخواد اسم واقعیش رو بنوسم نوشتم:دوست ماما...) نذاشت و گفت خودم میبرمت خونه.تا دم خونه منو رسوندن و حتی میخواستن برم دفترچم رو ببرم و منو ببرن پیش پزشک.اما قبول نکردم چون یه کلاس خیلی مهم داشتیم هر آن ممکن بود استاد رفته باشه سرکلاس.نگران بودم مبادا بخاطر من دیر برسن.بعد از اینکه کلاس هم تموم شده بود هرکدوم زنگ زدن و درمون دردم رو کامل کردن.دوستای گلم عاشقتونم بخدا،عاشقتون...

خدایا هزاران هزاران بار شکرت بخاطر چنین فرشته هایی...

پرستوی من،دوست مامان دانشگاهیم،مامان دانشگاهیم،پروای عزیز و... خیلی دوستون دارم و آرزوی بهترینها رو براتون دارم.

خدایا و شکرت که توی خانواده خاله ی مهربونم و رز گلم رو دادی بهم که مایه آرامشم باشن.من خوشبخترین آدم دنیام.

و خدایا سپاس برای بهترین پدر و مادر دنیا و برادرای عزیزم.

خدایا چقدر بهم نعمت دادی و من ندیدم.

دوستان من،مثل گندمند!

یعنی یک دنیابرکت ونعمت، نبودن شان،قحطی وگرسنگی است
ومن چه خوشبختم که خوشه های طلائی گندم دراطرافم موج میزند
مهربانى تان راقدر میدانم وآنرا در سیلوی جان نگهداری خواهم کرد . . .